Socratisch gesprek over Compassie

12 nov 2019 (13:30 - 16:30)

Compassie tonen, vaak omschreven als het aanvoelen en invoelen van een ander mens. Als het iemand begrijpen met meer dan je denken alleen, ook met je hart.
Het tonen van mededogen, het betrokken zijn bij een ander, is dat zoiets als medelijden hebben zonder het lijden van de ander over te nemen?

Compassie tonen is een kwaliteit! Maar zodra je iemands gevoelens overneemt zodanig dat je als het ware de pijn of het verdriet van de ander voelt of ervaart, komt je op het vlak waar compassie aan kracht inboet. Het brengt jezelf in een lastige positie en je helpt er een ander ook niet mee.

Maakt het nog uit wat je van de ander vindt of werkt compassie alleen indien je niet oordeelt / je oordeel uitstelt? Ook al heeft de ander fouten gemaakt of zichzelf in een moeilijke situatie gemanoeuvreerd, de ander aanvaarden lijkt een belangrijke voorwaarde om compassie te kunnen hebben.

Is compassie trouwens een typisch vrouwelijke kwaliteit, in de lijn van zorgzaamheid en mildheid? Is er een biologische basis voor compassie hebben of kunnen tonen, of kan je het ontwikkelen en oefenen? Kunnen vrouwen dat dan van nature beter?
En kan je ook compassie hebben zonder het te tonen, zonder iets te doen voor de ander? Wat is compassie dan voor ieder van ons?

Deelname kost 10 euro, inclusief koffie en thee. Voor vrienden van het Museum Geert Groote Huis is deelname gratis.
U kunt zich aanmelden via marketing@geertgrootehuis.nl